tag:blogger.com,1999:blog-3371470207348594761.post5931463034840541209..comments2023-03-28T16:36:27.325+03:00Comments on Simlerimi Savurdum Geceye: En yakınımızdakiler..Firstehttp://www.blogger.com/profile/14196945399640699753noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-3371470207348594761.post-69769342664134389342011-02-25T10:46:18.000+02:002011-02-25T10:46:18.000+02:00Bu yazına yorum yapmadan geçemiyeceğim zira çok be...Bu yazına yorum yapmadan geçemiyeceğim zira çok benzer şeyler yaşadım(:Bundan 1 sene önce çok yakın bir arkadaşımla aynı durumları yaşadık.Ve ben o kadar kırıldım ki bütün bağları kopardım çünkü artık olamazdı.O hatalıydı ama gelip benle konuşmadı bu durumu. Bir özür dahi dilemedi.Daha dün yanıma gelip konuştu ağladı özür diledi ve bu küslük bitsin dedi.Aradan 1 sene geçtikten sonra.. Ben kin tutabilen bir insan değilim, kıyamam sevdiklerime.Tamam dedim tamam ama hiçbirşey eskisi gibi olamaz.Bu olaydan çıkardığım sonuç da şu: ne olursa olsun oturup konuşmak.Bir özür bazen birşeyleri değiştirebilir ya da eğer sağlam bir dostluksa çaba.Sadece onu sevmek yetmiyor.Konuşmakta ve birbirinizi gerçekten anlamakta mesele.Biz bunu yapamadık.Siz yapın..<br><br>sevgiler:)Diclenoreply@blogger.com