30 Ağustos 2014 Cumartesi

Tam

Kafam gidip gidip geliyordu arada.
Geri gelişlerde hep daha farklı oluyordu.
Bazen azalıyor, bazen çoğalıyordu. Genellikle her geldiğinde daha hafif oluyordu.
Her kendini kandırdığında biraz daha eksiliyordu belkide.
Yinede varlığına inanmak istediği küçük mutluluk anları.
Tamamen şükürsüz değildi.
Tamamen mutsuz.
Tamamda değildi fakat.

Ne düz yazıydı cümleleri ne de şiir. Ne zikrediliyorlardı ne de duyuluyorlardı.
Kimsede merak etmiyordu.
Edilmesindi.
Edilse ne olurdu?
Tam.
Olurdu.