12 Nisan 2015 Pazar

No Progress

Çok çok uzun zaman oldu yazmayalı. Kendime bile. O yüzden en boktan yazım olabilir. Gramerde boktan olabilir. O -de ayrı yazılır zaten.

Bir proje yöneticisi olarak ilişkilerim nedense hiç In Progress olamıyor. Iterative değil işte.  Hep on-hold. Ya da yeni bir faz bulabiliriz, No Progress. Bir şeyler devam ediyor ama niye ediyor? Ya da devam ediyor mu? Belki de ben yokum mesela, ilişki de yok. Yada sadece ben varım, başkası yok. İlişki de yok.

Sigarayı bıraktım mesela, yoksa ölücem. Büyük ihtimalle. Ama ara ara içiyorum. Kalbime ağrı girdi demin. Sigaradan mı değil mi bilmiyorum. Belki başka bir şeydendir. Cümlelerdendir belki de o kalpteki ağrı.Belki de son kalp ağrımdır diye yazayım dedim. Eğer ölürsem en çok annem-babam üzülecek diye üzülürüm heralde. Yada üzülmem. Ölmüş olucam zaten.Sigara bitti. Olsa da içsem.

O kadar çok cümle kuruluyorki gereksiz, bana söyleyecek bir şey kalmıyor. Söylemem gereken tek kelimelik cümleyi söylemekse ağır geliyor. Diyemiyorum. Demem gerektiği bile bile diyemiyorum üstelik. Geçen nörologa gittik, beynim varmış, sanırım pek çalışmıyor ama. Kalbim ağrıdı demin, belkide çalışan sadece kalbimdir.
Oysaki artık; Love is overrated.*

Bu dünyanın insanı değilim, bu zamanın sevgilisi değilim.
Biraz ordan oyun, biraz burdan çakallık, biraz şu taraftan manipulasyon yapabilseydim eğer o zaman olurdum sanırım en kıymetli sevgili.
Anca öyle olunuyormuş.

Lakin ben görünce bile gülümseyeceğim, belki de daha önce hiç öpmemiş gibi öpeceğim onu.
Sonra gidecek.
Eninde sonunda.

Matkaplar deliyor beynimi. Ya da kalbimi.
Uyuyup uyanabilirsem geçecek, biliyorumki yine öpeceğim.
Vazgeçmeye hiç alışamayacağım belkide..

*Sarcasm