30 Ocak 2012 Pazartesi

Anne Olduumm!!

Evet uzun bir aradan sonra tekrar yazıyorum. Umarım bu yazının sonunda beni mazur görürsünüz..

Ben yaklaşık 20 seneden beri bir kedi istiyordum ailemden. Ama küçükken alerjim vardı alınmadı bana kedi. (Aslında büyüyüncede devam etti ama piskolojik olarak kendimi nası sartladıysam daha alerji gibi bi durum sözkonusu değil) Kendimi bildim bileli kedi istedim, asla yılmadım. Önce babamı kendi tarafıma çektim. O daha sıcak bakmaya başladı bu işe yıllar içinde. Ama annemi asla kandırmayı başaramadık. Lakiinn geçen hafta öyle bir şey oldukiii...

Erkek arkadaşımın babası 2 hafta önce bir kedi almış eve. Aklına esmiş adamın van kırması tatlı mı tatlı bir yavrucak getirmiş eve. Fakat geçen günlerin sonunda erkek arkadasımın annesinde alerji çıkınca Pati'ye başka bir yuva bulmak şart olmuş. Oda beni aradı "Sana getiriyim mi?" diye. Annemden gizli babamla konuştum ve onayı aldım. 1 saat sonra ailemizin yeni üyesi kapıdan içeri girince annem söylendi öfledi pöfledi fakat kabul etmek zorunda kaldı. Akşamın o saatinde ve bu soğukta hayvanı dışarı atamazdık zira. Annem evde hayvan sevmemesine rağmen küçük piç anneme bile sevdirdi kendini. Şimdi eğer bir alerji durumu olsa bile annem ona başka bir yuva bulmayı kabul etmemekte. "Senden uzak tutarız ama biz bakarız." cümlesini kurdu bana bu gün.

Aileye kabulu bu şekilde gerçekleşti. Burası işin ilginç olmayan kısmı. İşin ilginç olan yani ise, benim resmen kendimi onun annesi gibi hissediyor oluşum. Cumartesi günü nedenini anlamadığımız bir şekilde paralize oldu kendisi. Hemen veterinere götürdük. Minicik bedenine 2 serum verildi. Daha üç gündür benle olmasına rağmen o veterinerde onun o halini görünce ne kadar ağladığımı ve korktuğumu anlatamam. Şimdi iyi hemen toparladı kendini ve hoplayıp zıplıyor. Biraz agresif herkesi tırmıklıyor ve ısırıyor. Çok yaramaz. Ama aramızda değişik bi bağ oluştu resmen bu 5 günde. Ben eve gelince sakinleşiyormuş. Öyle diyorlar annemle babam. Önce oyunlar oynuyoruz sonra yoruluyor tabi. Alıyorum koynuma saatlerce uyuyor koynumda. Ben hareket etmeye bile kıyamıorum belki rahatsız olur diye. Uyurken bazen rüya görüp uyanıyor bana bakıyor hemen. Hemen okşamaya başlıyorum ve yeniden uykuya dalıyor. Böyle bir duygu yok. Hayvan sevgisinin bu kadar kuvvetli olabilceğine inanmazdım gerçekten. Gerçekten çocuk doğurunca neler hissedicem, tahmin bile edemiyorum.
Eskiden odamdan çıkmayan ben artık odamda 2 dakika ondan uzak duramıyorum. Sigara bile içmiyorum eve girince. Bilgisayarı bile açmıyorum çoğu gün. Hep onlayım. Devamlı annemle babama bir şeyler tembih ediyorum. "Dikkatli olun, daha çok küçük" vs vs vs.

Şimdi ben tekrardan onun yanına dönüyorum ama once bir kaç fotografını koyuyorum buraya.
İşte benim Oğlum Pati;





7 yorum:

dayatmalarda kayboluş dedi ki...

allah bağışlasın..maşallah..allah başından anasını eksik etmesin.. sana da allah torun görmek nasip etsin...
ehh bu durumda yazmamanı da bağışlayalım ne de olsa henuz lohusa sayılırsın :)

Unknown dedi ki...

Coook seker:)

Unknown dedi ki...

O pisicik kucağında uyuklarken kıpırdayamıyorsun ya. Kolun bacağın uyuşuyor. İşte o bağa, sevgiye hastayım. Ben de çok istiyorum bir kedi sahibi olmak ama kendime bile bakamadığım bir dönemdeyim. Bir gün mutlaka kedilerle birlikte yaşayacağım. Ya evde ya sokakta.

Firste dedi ki...

kesinlikle çok kolay bakımı falan. Köpek gibi değil. Tuvalet eğitimi falan bile yok. Hayvan içgüdüsel olarak temiz zaten. Maması suyu hep dolu olcak, kumu temiz olcak bu kadar.
@Raymond: Ama bebişler tabi normalden fazla ilgi bekliyolar. Aynı insan yavrusu gibi hal ve hareketleri. Ama çok güzel bi sevgiymiş. Sana doğru hoplayıp zıpladığını görünce sinir stress hiç bir şey kalmıyor valla.
Para verip almaya bile gerek yok üstelik. Yuvaya ihtiyacı olan bi sürü hayvancık, yavru var.
Tavsiye ederim.

@Dayatılanla.. : Teşekkür ederim anlayış için. Şimdiden torunlarımı düşünemiorum butun ilgim bu yavrucakta :)

demguzar dedi ki...

Uff pek bir şirine! Yerim ben onu =) Benim de babam istemiyordu, annem de korkuyordu sonra ikisinin de gözdesi olmuştu. Kendilerini sevdirmeyi pek kolay başarıyorlar =)

Nini Nileud dedi ki...

muhteşem bir şey! olağanüstü bir şey!
çok tatlı bu patiii!

orası onun evi oldu! teyze oldum oley!!! fırsat bulursak benim de koynumda uyusuun, yazık bana da, benim kedim yok:(

Firste dedi ki...

İstediğin zaman gelip sevebilirsin şekerim. Amaa biraz ısırgan bişi sen korkabilirsin :)))
Önceki sahibi "İlkeren" komando gibi yetiştirmiş vallahii :))