Bir kokuydu Aşk

Söylenmemesi, yazılmaması gereken çok şey var. Üstelik diğerleri gibi olmamak için gizliymişcesine kelimelere anlam yüklemeye de gerek yok. 

Bütün yaptığım yorumlar, bütün söylediğim cümleler hepsi döndü dolaştı bana patladı. Ne kadar da güçlüymüşüm ben meğerse. Güçten değilmiş hiç bir şey oysa ki, o adamlar "O" olmadığı içinmiş. "Böylesi daha mı kolay?" sorusunun cevapsız olduğu bir nokta var sadece aklımda. ( . )

Bir nokta bu kadar mı acıtır insanın canını?

Üstüme sinen koku gitmesin diye banyo yapmamak gibiydi. 

 "O"nsuz hayat istememek gibiydi. Tam tamına.

Uyurken onun sesiyle uyanıp sokaklarda onu aramak gibi. 

Ve öyle bir salaklık hali iken, şimdi nasıl devam edemeyeceğini bilmemek gibi.

Bütün eksiler ve artıların savaş halinde olduğu bir tablo düşününki, o "Çok sevdim be abi" artısının diğer her şeyi silip süpürdüğü bir tablo.

Tamam, şimdi onu yavaşça yere bırakın. Sizinle beraber onu omuzlayan yok çünkü.

Bütün olmazları hiçe saydığım, butun imkansızları imkanlı hale getirmeye çalışırken sahip olduğum inancı bir kişi de gelsin paylaşsın be arkadaş. Bir değil gerçi "O". Paylaşmak zorunda mı? Değil.

Böylesi daha kolay bazı bazı bazıları için. 

Kavga etmiş, birbiriyle konuşmayan bir çifte özenirken yakaladım kendimi bu gun.

Hatalarımın bedelini hiç bu kadar ağır ödeyeceğimi düşünmemiştim. Atılan goller hep direkten dönmüştü. Zaten ben futboldan nefret ederdim.

Ve oysa ki, futbolu bile sevebilirdim O varsa.

Devam edemiorum, kelimelerim kıfayetsiz kaldı yine.

Ok kib by sevgili bu saçma yazıyı okuyan insan.

(.)