Ömrümüz Yalnızlık

Neden Neden Neden daha fazla olayım ki?
Varlığım görüntüm kadar.
Varlığım kapladığım hacim kadar.
Gülüşlerim duyulabilen mesafeler kadar.
Dokunuşlarım uzanabildiğim, bakışlarım görülebildiği kadar.
Hem neden daha fazlası olsunki?
Bahaneler, yükler, yaralar, hepsi birer neden.
Geçmişinden nefret eden bir insan kadar yoktur geçmişine bağlı olan.
Geçmişe ait pişmanlıktır en büyük sadakat ve en büyük korku.
Geçmiş sen istemezsen bırakmaz zaten seni.
Neden neden neden bıraksın ki zaten?
Mesafeler 3 boyutlu.
Ruhlar hacimsiz, ruhlar kalpsiz.
Şimdilerde yok o iki kişilik mutluluklar.
Şimdilerde yok artık o sevimli aşklar.
Hem şimdilerde ölmüş artık o aşk kokusu.
Sindirilmiş, bastırılmış, görülemez, dokunulamaz olmuş.
Kurallar çok değişmiş, ben hala o kurallara ayak uyduramaz olmuşum.
Ben miydim bütün bunların sorumlusu?
40 tilki çoktan, 40 tavşana dönüşmüş ve ben düşünemez olmuşum.
Neden neden neden her şey bu kadar zor olmak durumunda?
Hiç mi kolaylaşmayacak, hiç mi?
Zor olan neydi?
Kimdi mesela yanımdaki?
Hiç olmuş muydu?
Bir çeşit şizofrenik sancıydı bütün bunların hepsi.
Oldukça uzun bir zaman sonra güneş doğacak.
Ve ben saatlerin bu kadar çabuk geçmiş olduğuna şaşıracağım.
Fakat şimdilik önümüz karanlık.
Şimdilik ömrümüz yalnızlık.