Pembe bulutlarla cevriliyken etrafım
Buldum bir gökkuşağı
Ne bitişinde ne de başladığı noktada
Altın olmayan
Boyadim bir bir
Eksik renklerimi
Simler attım bir de üstüne
O boyarken kalbimi
Ben çoktan çıkartmıştım
Pembe çerçeveli gözlüklerimi
Büyümüştüm hesapta
Aşk yoktu hem
Aşık olmak yoktu
Der Nietzsche
Pembeliklerden el sallarken ben
Düşünürdü eğer yaşasaydı Nietzsche belki de
"Acaba bilseydi Salome böyle sevmeyi,
Hiç bu hiçlikte kaybolur muydum?"
Pembeden bulutlarım
Ve gökkuşağının renkleri var ruhumda
Onunla,
O benimle
4 yorum:
gökkuşağı ne güzel bir şey.. bir kere gördüm canlı kanlı. kaybolana kadar izledim merdivenlere oturup..
bende 3-4 kere görmüşümdür ömrümde ama bu sene hiç görmedim malesef
dinledim mutluluk buldu beni;)
güzeldi...
Yorum Gönder