7 Kasım 2010 Pazar

Eve geldim ,Neyse Unuttum

Evet evet şimdi geldim eve. O kadar da geç değil saat. Eskiden, gençken, aman sabahlar olmasın. Biraz sarhoşum, biraz açım.Ama çok değil. Bir şeyler var dilimin ucunda. Söylemek istemiyorum aslında. Çok dramatik olacak. Yok yok açlığım değil dramatik olan, başka şeyler. Mesela;
Nasıl karar veriyoruz hayatımızı geçirmek istediğimiz insanı? Ben bunu sorguluorum su anda.

Annemle konuştuk bugun. Dediki; 'Hala dewam mı o cocukla?' 'Evet dedim her şey yolunda'.
Tabi klasik anne modeli daha da çok merak etti. 'Firste, ciddi mi düşünüosun yoksa sen?'.
Dedim: ' Anne daha 25 yasımdayım ne ciddi düşüncesi?'
Annemin cevabı bana çok koydu: ' Ablan 21 yaşındayken biliyodu!'

Bu cümlede beni rahatsız eden o kadar çok şey varki, sıralayamıyorum bile. Hani beni rahatsız eden sadece ablamla karşılaştırılmak mı, yoksa hayatımda ciddi kararlar almam gerekmesi mi?
Neden sadece AN'ı yaşayamıoruz?
Neden her zaman birileri, bizden kendi kafalarındaki soruları cevaplamamızı beklemekte?

Bir sevgilim vardı zamanında, mukemmel olan. Ama herşeyiyle mukemmel. Tek sorun biz hiç aşık olmadık birbirimize 2.5 senede. Sewdik sewmesine, ama böyle 'Senin için yakarım lan bu dunyayı' değildi işte. Ben onu istedim. O bana vermedi bunu. Bir tek o konuda mukemmel değildi. Zaten 2.5 sene ardından 3 haftada yeni sevgili buldu. Ben her zaman demiştim zaten: 'Sana iyi davranan bi kız olsun, Firste oluşumun hiç bi önemi yok, benim yoklugumu anında kapatırsın.' Kapattı da. Bu yuzden asla pişman olmadım o herşeyiyle mukemmel olan insanla ayrılmaktan. Herkes söyledi. 'Pişman olacaksın'. Hatta suanda benim sevgilim olan insan bile söyledi.'Pişman oluıcaksın firste' . Evet biz o zamanlar arkadastık, şimdiki sevgilimle.Ama olmadım, inadımdan da değil üstelik, yanlızca pişman olmadım. Bana ailem bile kızdı o ilişki bitince, bir tek annem anladı. 'Evet' dedi. 'Sen hiç aşık olmamıştın o çocuga zaten'
Ailenin diğer elemanları bunu anlamakta güçlük çekti tabi. Umrumda mı pek değil açıkcası.

Umursamadım çünkü ben bi karar verdiğim zaman, o karar her zaman dogru çıkıyor. Uzun zaman sürüyor o kararı almam ama yine de en dogrusu oluyor. Çünkü bana göre, belli etmesem bile, Benden Dogrusu Yok Arkadaş!

Ve bu geceye dönersek, insanları izledim uzun uzun. Yazıcak kız arayan gözü dönmüş erkekler, bu gece kimle eve gitsem diye aranan kızlar. Ve ben çok rahattım dans ederken, ilk defa -gerçekten- ne kadar boş butun bunlar dedim. Sonra O'na baktım. 'Nie devamlı bana bakıosun' diye kızdı, ama önemi yoktu.
Ona baktım çünkü, o anda başka kimse yoktu gözümde. Ona baktım cünkü, ondan başka bakacak biri yoktu benim Dunyamda.

Uçlarda yaşamayı seviyorum ben. Ama herşeyi, eğer ucunda ölüm tehlikesi yoksa. Normal olmasın, uçarı olsun birazda kaçarı. Ama yeterki normal olmasın. Normal olan seylerden sıkıldım ben cok uzun zaman önce.

Neyse;

Neden yazmaya başladım unuttum, hele hangi sosyal mesajı verecektim daha da cok unuttum.

Hiç yorum yok: